Column van Chris Wuytens en Geert Janssens

Dat ook werknemers mee willen bepalen wat wendbaar en werkbaar werk inhoudt, is een opportuniteit. De slaagkansen van een wendbare en werkbare arbeidsmarkt zijn immers groter naargelang die vorm krijgt vertrekkend van de raakvlakken tussen werknemers en werkgevers. Met een positieve bijdrage van beide kanten is wendbaar en werkbaar werk iets om met gezonde spanning naar uit te kijken.

“Ik zie zowel voor- als tegenstanders van het basisinkomen zwaaien met algemene argumenten. Dat is niet bevorderlijk voor de kwaliteit van het debat”, meent prof. dr. Ingrid Robeyns. Als we praten over het basisinkomen, zijn het de details die ertoe doen”, meent de Belgisch-Nederlandse econome, ethica en filosofe.

We moeten vrezen dat steeds meer kiezers, ook bij ons, niet langer geïnteresseerd zijn in het verschil tussen leugen en waarheid. Ze halen hun gram via sociale media en als het even kan in het stemhokje. Ze zijn verslaafd geworden aan een dagelijkse dosis zoete wraak die figuren als Donald Trump op een presenteerblaadje aanreiken. Hoog tijd voor een ‘tournée de bons sens’ of beter gezegd ‘Trump-stop’.

De ironie van het lot wil dat we de Grieken mogen bekronen tot de grootste winnaars van het ECB-beleid. Helaas is dit voor de gemiddelde Griek een schrale troost als je weet dat 44% van de bevolking op actieve leeftijd zonder werk zit. De meest steekhoudende kritiek op het ECB-beleid komt dan ook uit sociale hoek.

Een dividend van de vooruitgang: zo noemt historicus en journalist Rutger Bregman het basisinkomen in zijn beroemde boek ‘Gratis geld voor iedereen’. “We hebben onze welvaart maar voor een heel klein deel aan onszelf te danken”, klinkt het. “Wij zijn rijk dankzij de instituties, de kennis en het sociaal kapitaal dat onze voorouders hebben opgebouwd. Deze rijkdom is van ons allemaal. Een basisinkomen laat iedereen erin delen.”

Opiniebijdrage van Geert Janssens (De Morgen, 10 februari 2017)

Er gaat geen dag voorbij of ergens valt het begrip ‘basisinkomen’. De meningen zijn verdeeld, maar wanneer een gezaghebbend econoom als Paul De Grauwe het idee in deze krant afvalt, dan lijkt het eindverdict gekend (DM 7/2). Toch wil ik hierbij een poging wagen om het basisinkomen in een ruimer perspectief te plaatsen. We kijken te veel door een oude bril naar een toekomstgericht idee.

“In ons land is de bescherming van persoonsgegevens voor vele bedrijven geen grote prioriteit en het ontbreekt de Privacycommissie als waakhond aan slagkracht. Het einde van die situatie is echter in zicht”, aldus Gerrit Vandendriessche in het februarinummer van Ondernemen.

De boekhouder staat op nummer twee in de Oxford-lijst van beroepen die zullen verdwijnen. Nikolas Vandelanotte, managing partner bij het gelijknamige accountantsbureau, panikeert nog niet meteen.

Softwaregiganten domineren vandaag de wereldmarkten. Hoe kunnen we de opportuniteiten van de digitale economie benutten zonder de menselijke en maatschappelijke belangen uit het oog te verliezen?