Inspiratienota: het vergrijzingsdebat in zeven vaststellingen
De voorbije decennia werd de stijging van de kosten voor pensioenen, gezondheidszorg en andere sociale uitgaven te optimistisch ingeschat. In opeenvolgende rapporten zag de Studiecommissie voor de Vergrijzing zich genoodzaakt om de factuur almaar hoger in te schatten.
De huidige projecties vertrekken trouwens al van een succesvol actief arbeidsmarktbeleid dat in staat is om onze werkgelegenheidsgraad op te trekken. Ook een toename van onze productiviteit zit al verrekend in de prognoses.
De budgettaire ramingen houden bovendien geen rekening met de impact van de vergrijzing op de ontvangstenzijde van de begroting. De vergrijzingsfactuur weegt ook onevenredig zwaar op de begroting van het federale niveau, dat 95% van de bijkomende uitgavenlast zal dragen.
Door al deze elementen komen de positieve effecten van vergrijzing minder tot hun recht. Oudere mensen consumeren meer en zijn de aanjager van toekomstige consumptiegroei. Ze zijn ook een belangrijke deelnemer in de informele economie, wat besparingen oplevert voor de overheid.