De ironie van het lot wil dat we de Grieken mogen bekronen tot de grootste winnaars van het ECB-beleid. Helaas is dit voor de gemiddelde Griek een schrale troost als je weet dat 44% van de bevolking op actieve leeftijd zonder werk zit. De meest steekhoudende kritiek op het ECB-beleid komt dan ook uit sociale hoek.

Een dividend van de vooruitgang: zo noemt historicus en journalist Rutger Bregman het basisinkomen in zijn beroemde boek ‘Gratis geld voor iedereen’. “We hebben onze welvaart maar voor een heel klein deel aan onszelf te danken”, klinkt het. “Wij zijn rijk dankzij de instituties, de kennis en het sociaal kapitaal dat onze voorouders hebben opgebouwd. Deze rijkdom is van ons allemaal. Een basisinkomen laat iedereen erin delen.”

Opiniebijdrage van Geert Janssens (De Morgen, 10 februari 2017)

Er gaat geen dag voorbij of ergens valt het begrip ‘basisinkomen’. De meningen zijn verdeeld, maar wanneer een gezaghebbend econoom als Paul De Grauwe het idee in deze krant afvalt, dan lijkt het eindverdict gekend (DM 7/2). Toch wil ik hierbij een poging wagen om het basisinkomen in een ruimer perspectief te plaatsen. We kijken te veel door een oude bril naar een toekomstgericht idee.