De kat werd de bel aangebonden door BP dat aankondigde dat het zijn aandeel van 20% in Rosneft, een Russisch staatsoliebedrijf, zal afstoten. Shell kwam vervolgens met het nieuws dat het zich zal terugtrekken uit een LNG-project met Gazprom alsook uit de omstreden ‘Nord Stream 2’-pijplijn tussen Rusland en Duitsland. De druk op de sector kwam er ook nadat het Noorse Equinor had aangekondigd dat het zijn banden met Russische partners doorknipt.

Na de geopolitieke rust van de jaren negentig komen we in een periode van turbulentie terecht. We leven in een extreem geglobaliseerde wereld waar goederen, geld en data tussen landen stromen alsof politieke grenzen niet meer bestaan. Tegelijkertijd zien we dat die politieke grenzen terug belangrijk worden en dat creëert disruptie van economische stromen.

De Russische energieschuur zit behoorlijk vol. Het kan dan ook geen verbazing wekken dat het land zich de voorbije jaren ontpopte tot een belangrijke uitvoerder van olie en gas, niet in het minst in de richting van West-Europa. Ook in de post-industriële maatschappij verlenen omvangrijke energievoorraden grote potentiële geopolitieke macht aan de bezitter ervan.