De voorbije twee jaar veroorzaakte de corona-epidemie een schokgolf door het hogere onderwijslandschap. Plots moesten universiteiten over heel de wereld zich omschakelen tot digitale onderwijsverstrekkers. Proffen gaven les vanuit hun living en studenten volgden les in hun slaapkamer. De digitalisering van het onderwijs kreeg hiermee op korte termijn een onwaarschijnlijke boost. Op lange termijn zullen de gevolgen nog drastischer zijn. De coronaschok kan wel eens het begin zijn van een copernicaanse omwenteling in het universitaire landschap.

Warme scholen moeten onze leerlingen beter helpen presteren, maar vooral hun welbevinden stimuleren en hen veerkrachtig maken.

Nu het virus zijn greep op de economie lijkt te moeten lossen, zijn de vooruitzichten een stuk beter. Een wereldwijd duurzaam herstel dient zich aan, maar dat heeft ook gevolgen voor de inflatieverwachtingen. In dergelijke omstandigheden is het verleidelijk om op veilig te spelen door nadrukkelijk te waarschuwen voor het doembeeld van inflatie. Nochtans zitten we allang te wachten op meer inflatie als gevolg van hogere groei.

In de ideale wereld kunnen ondernemingen zich focussen op één doel: het creëren van een zo groot mogelijke aandeelhouderswaarde. Helaas is de wereld niet ideaal. Ondernemingen worden dan ook regelmatig geconfronteerd met maatschappelijke en politiek netelige kwesties, zoals de situatie van de Oeigoeren in China (zie ook De Standaard van 14-15 augustus).