Chinese draak

De Chinese bril

Sven Agten

Sven Agten woont intussen al zeventien jaar in China, de laatste zeven jaar in Sjanghai. Na een periode als leraar Engels heeft hij zich opgeworpen als bedrijfsconsultant voor organisaties die actief willen worden in China. Dat doet hij vanuit zijn functie als partner bij Agio Capital. In die hoedanigheid treedt hij ook op als CEO van Rheinzink Asia-Pacific, een Duitse multinational die al twintig jaar in China actief is. Hij is ook auteur van verschillende managementboeken over China.

Sven Agten: “In China vinden ze de kritiek op de zogenaamde militaire agressie erg onrechtvaardig. China heeft wel een groot militair budget maar dat is nog meer dan de helft kleiner dan het Amerikaanse. Het heeft in de loop van zijn lange geschiedenis minstens drie keer de status van wereldmacht gehad. Daarbij heeft het nooit andere landen veroverd, noch kolonies gehad. China heeft amper twee overzeese basissen, terwijl de Amerikanen de kust van China omsingelen met militaire complexen in Zuid-Korea, Japan, Taiwan, Thailand en andere plaatsen. Het Chinese perspectief is dat ze veel meer reden tot bezorgdheid hebben over Amerikaanse agressie dan omgekeerd.”

China heeft meer reden tot bezorgdheid over Amerikaanse agressie dan omgekeerd.

Maar er zijn toch ook legitieme bezwaren over de aanpak rond Taiwan?

“Voor China is de houding van de VS rond Taiwan schijnheilig. De toenadering tussen de VS en China kwam er na contacten tussen Nixon en Mao in 1972. Daarbij kwam China uit zijn isolatie en begon de geleidelijke opening van de binnenlandse markt voor buitenlandse bedrijven; in het begin vooral Amerikaanse. In datzelfde akkoord zat ook de erkenning dat Taiwan een onafscheidelijk deel is van de Chinese Volksrepubliek. Zo kwam het dat China en de VS altijd een ambigue relatie hadden met elkaar. Daarom bijvoorbeeld ook dat Taiwan geen lid is van de Verenigde Naties. Op die afspraak met China komt de VS nu gedeeltelijk terug door meer steun te verlenen aan Taiwan. De Chinezen zien dit als een woordbreuk. Ook het bezoek van EU-vertegenwoordigers aan Taiwan valt erg slecht hier.”

En hoe kijkt China naar Hongkong?

“In het Westen heeft men vooral oog voor de onderdrukking van de democratische rechten en de persvrijheid. Daarbij vergeet men al te makkelijk dat Hongkong nooit een democratie is geweest, ook niet onder de Britten. De rellen onder de bevolking hebben in mijn ogen veel meer te maken met een uitzichtloze economische situatie van de jongeren door de torenhoge vastgoedprijzen. Die jonge mensen beseffen steeds meer dat ze nooit vastgoed zullen kunnen kopen en dus hun hele leven in dure kleine flats moeten wonen. Dat gebrek aan perspectief lag aan de basis van het ongenoegen. China blijft op het vlak van politieke vrijheden inderdaad erg restrictief. Maar anderzijds heeft de overheid kalm gereageerd op de rellen en is daar uiteindelijk ook geen enkele dode gevallen.

Het is mijn overtuiging de bevolking veel meer geïnteresseerd is in de economische situatie. Die is met een groei van acht procent dit jaar nog steeds heel goed. Mensen hebben ook de vrijheid om zelf initiatief te nemen en ook om te bewegen en te wonen waar ze willen, of om te emigreren naar het buitenland als ze dat willen. Ze doen hun zin. Ik ben ervan overtuigd dat ze dat belangrijker vinden dan politieke vrijheden.”

Lees het volledige artikel in Ondernemen, december.