De letterwoorden waarmee ondernemingen in het kader van de klimaattransitie om de oren worden geslagen, zijn niet meer te begrijpen. Bovendien is de timing van de impact verschillend naargelang de omvang van de onderneming. Dat veroorzaakt verwarring en een vals gevoel van veiligheid. Grote en beursgenoteerde bedrijven - die in 2025 al moeten rapporteren over boekjaar 2024 - zullen immers ook hun toeleveranciers mee in het bad moeten trekken. De impact van de ‘Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD)’ reikt dan ook veel verder dan de grote ondernemingen alleen.
Tijdens deze sessie krijg je op basis van enkele praktijkvoorbeelden inzicht in de betekenis en reikwijdte van CSRD voor jouw onderneming. We starten met het wettelijk kader en de technische vereisten waaraan de duurzaamheidsrapportering moet voldoen. We hebben hiervoor Hans Buysse van EFRAG uitgenodigd.
EFRAG is de organisatie die in opdracht van de Europese Commissie, samen met stakeholders standaarden heeft ontwikkeld om te rapporteren over duurzaamheid, sociale aspecten en bestuur. Deze standaarden worden ESRS genoemd, European Sustainability Reporting Standards.
Getuigenissen van Orakel, ETAP en Arvesta geven vervolgens aan hoe deze ondernemingen zich hebben geconformeerd aan deze nieuwe regelgeving. Hoe hebben zij de zogenaamde dubbele materialiteit in de praktijk gebracht? In welke mate hebben zij hun strategie moeten aanpassen en wat waren de gevolgen voor de (kmo-)leveranciers met wie ze samenwerken?
We ronden deze namiddag af met een panelgesprek onder leiding van Geert Janssens waarin de deelnemers en experten hun ervaringen met elkaar delen. Wat staat er hen de komende jaren nog te doen? En bij uitbreiding, waarmee moet jij rekening houden?
