Kris Boschmans

Volgens de Kyotonormen moet de Belgische CO2-uitstoot in de periode 2008-2012 7,5 procent onder het niveau van 1990 liggen. Een klein jaar geleden werd al duidelijk dat deze doelstellingen zullen worden gehaald. Nieuwe cijfers van het federaal Planbureau wijzen er op dat de emissiedoelstellingen wellicht zelfs zeer vlot zullen worden bereikt. In 2015 zou de uitstoot zelfs 11,6 procent onder het niveau van 1990 liggen, en dit ondanks een stevig (verwacht) groeiherstel. Desondanks blijft het aandeel van hernieuwbare energiebronnen ondermaats.

Nu de vrees voor een nieuwe financiële crisis groeit, valt af te vragen of de voorgaande crisis al enigszins verteerd is. Zijn banken opnieuw bereid om meer krediet te verlenen aan betere voorwaarden dan vroeger? En zijn Belgische ondernemingen opnieuw klaar om extra investeringen uit te voeren en meer bankkrediet aan te vragen. Het antwoord is een voorzichtig ja, volgens het driemaandelijks rapport van de Nationale Bank van België.

Het faillissement van Lehman Brothers, in september 2008 betekende het hoogtepunt van de financiële crisis. Wat tot voor kort volstrekt onmogelijk leek, het bankroet van een grote, Amerikaanse financiële instelling, werd immers bewaarheid met alle gevolgen voor de hele, wereldwijde financiële sector tot gevolg. De parallellen tussen dit faillissement en de Griekse perikelen zijn treffend. Steeds meer moet rekening gehouden worden met het onmogelijk gewaande: een schuldherschikking van een euroland en een uitstap van dit land uit de muntunie.

Minder dan een half jaar geleden brachten we een beleidsnota uit rond de internationale positie van de dollar. Kort samengevat was de conclusie dat de dollar al decennia lang de ‘Internationaal Dominante Munt’ is en dit waarschijnlijk geruime tijd ook zo zal blijven. Het gebrek aan valabele alternatieven vormt een eerste belangrijke verklaring. Andere munten, zoals de euro of de Chinese renminbi, zullen daarenboven wellicht niet in staat zijn om de dollar te onttronen omwille van zogenaamde ‘netwerkeffecten’: De aantrekkelijkheid van de dollar wordt versterkt doordat deze munt nu eenmaal zo courant gebruikt wordt, vooral in internationale transacties. Eens een dominante munt, altijd een dominante munt, bij gebrek aan duidelijk superieure alternatieven, luidde onze besluit. Onderzoek aan de Federal Reserve Bank of New York van Linda Goldberg bevestigt deze analyse compleet. We kopiëren een aantal aanvullende figuren uit haar analyse die de blijvende koppositie van dollar staven.